چندسال پیش با یکی از اقوام که صحبت میکردم،حرفمون به جایی رسید که مجبور شدم از سختی کارمندیم بگم
همون ابتداش ایشون با تشر بهم گفت:شماها خودتون دوست دارین به خودتون سختی بدین برین سرکار
ناگفته پیداست که همونجا بحث تموم شد
این حرفش سالهاست تو ذهنم مونده،نه اینکه ازش ناراحت باشم چون به نظرم هرکسی نظری داره و بعلاوه هیچ کس از شرایط دیگری خبر نداره و .
حتی گاهی که به فراخوری حرفش یادم می اومد حرفش رو درست میدونستم و ربطش میدادم به قانع نبودن خودم و .
تا اینکه
چندروز پیش شنیدم پول تو جیبی ماهیانه ای که از همسرش میگیره بیشتر از حقوق حکمیه من با نزدیک به ده سال سابقه کاره.
و کلا نظرم درمورد قناعت و این مقولات تغییر کرد:(
پ.ن.کارمند جماعت میدونه که حقوق دریافتی با حقوق حکمی گاهی تفاوتش زمین تا آسمان است
درباره این سایت